Jouke de Jong zal vanwege zijn ziekte geen lijstrekker zijn voor de Gemeenteraadsverkiezingen 2022. In de Leeuwarder Courant van 30 december 2021 vertelt hij openhartig over zijn situatie en keuze. Het artikel kun je hieronder lezen.
Ongeneeslijk zieke CU-lijsttrekker Jouke de Jong keert na verkiezingen niet terug. ,Ik wil er zijn voor mijn gezin'
Sneller dan gehoopt moet Jouke de Jong (46) zijn plan laten varen om opnieuw de kar te trekken voor de ChristenUnie in Smallingerland. Door alvleesklierkanker die niet meer te behandelen is, rest hem nog weinig tijd met zijn gezin. ,,Die tijd samen doorbrengen, is alles.”
Nee, zegt hij eerlijk: het besef is nog niet ingedaald. ,,Ik was nog niet eens ingesteld op die paar jaar.” Want dat was de eerste klap die De Jong, kreeg, toen in hij april in het MCL hoorde dat hij uitgezaaide alvleesklierkanker had. We denken dat je nog wel een paar jaar hebt, voorspelden de specialisten hem voorzichtig.
,,Zo ervoer ik het toen zelf ook. Ik had eigenlijk weinig last, voelde me sterk. Kort daarop gingen we op vakantie naar Valkenburg, de racefiets mee, ik kon gewoon nog de Cauberg op.” Maar, zegt hij, na de herfstvakantie is zijn gezondheid snel achteruit gegaan. Het perspectief van een paar jaar, waar De Jong en zijn gezin nog amper aan konden wennen, is weg. ,,Het is nu eerder een paar maanden, zeggen de artsen. Dit gaat allemaal zo snel.”
De Drachtster, fractievoorzitter voor de ChristenUnie in Smallingerland (4 zetels), moet zijn politieke ambities bijstellen. De lijst aanvoeren voor de komende verkiezingen, iets wat hij nog steeds hoopte te doen, is geen optie meer. Woensdagavond heeft het afdelingsbestuur de kieslijst vastgesteld, met huidig raadslid Sebastiaan Roelofs (39) op plek 1. De Jong zelf wordt op eigen verzoek lijstduwer.
,Ik had het zo graag nog willen doen, de verkiezingen ingaan en de fractie aanvoeren. Misschien zou ik niet de hele periode volmaken, maar dan zou ik na een paar jaar het stokje alsnog kunnen overdragen.” De rest van de partij had hem dat ook van harte gegund, zegt hij.
De Jongs ziekte is al een tijdje bekend onder de andere fracties en bij het college. Dat geldt ook voor zijn aanvankelijke wens om door te gaan. ,,Maar sinds het slechter met me ging, begon ik me af te vragen: heb ik nog wel nodige energie, of wordt ik een risico voor de fractie? In de raadszaal kan het er scherp aan toe gaan, maar daarbuiten gaan we goed met elkaar om. Weet je wat ik mooi vond, Yntze de Vries [fractievoorzitter van de ELP, red.] kwam naar me toe en vroeg eerlijk: mag ik je straks nog wel aanpakken, want ik ben wel begaan met je situatie. Dat knaagde bij me, want ik hou ook van een stevig debat.”
De Jong kiest nu eerst voor zijn gezin en de Drachtster apotheek waar hij leiding aan geeft. ,,Mijn vrouw en drie kinderen komen vanzelfsprekend op de eerste plaats. Daarna voel ik vooral de verantwoordelijkheid voor de 130 werknemers en een goede overdracht van de apotheek.” Het huidige fractievoorzitterschap blijft hij vervullen zolang het verantwoord is. Dat hij nog niet geheel afscheid neemt van werk en politiek, is besproken met zijn gezin. ,,Die afweging maak je met elkaar. Het draait thuis al vaak over mijn ziekte, soms moet het ook even ergens anders over gaan.”
Hij kwam in 2014 in de gemeenteraad. ,,Mijn apotheek staat in De Wiken, een wijk met veel mensen in een kansarme situatie. Ik had gemerkt dat mensen soms niet de juiste hulp kregen omdat ze taalproblemen hadden of ingewikkelde regels niet snapten. Daar wilde ik me voor inzetten.” Na het opstapen van CU-wethouder Marja Krans in 2017 nam hij haar functie in deeltijd over.
Die tijdelijke wethoudersrol ziet De Jong als een politiek hoogtepunt. ,,Dat je als bestuurder mag luisteren naar de inwoners en zij zich ook gehoord kunnen voelen.” Hij had zich ook graag ,,nog verder bestuurlijk willen ontwikkelen”, zegt hij.
Van zijn collega’s op de apotheek, vanuit de kerk en vanuit de gemeente ervaart hij ,,ontzettend veel steun”. In de herfstvakantie kon het gezin nog de lang gewenste rondreis door het zuiden van Griekenland maken. Het was mooi, maar ook moeilijk. ,,Omdat het misschien de laatste keer was dat het op deze manier kon.”
Zijn gezondheidstoestand dwingt hem om al na te denken over zijn eigen afscheid. ,,Dat is lastig, die drempel moet ik samen met mijn vrouw nemen.” Hij denkt ook na over hoe hij een boodschap wil nalaten aan zijn kinderen van 18, 16 en 11 jaar. ,,Ik denk in de vorm van een brief.” Emotioneel: ,,Dat is tegelijk zo moeilijk. Je wilt vooral dat ze weten dat je van ze houdt, dat ze moeten worden wie ze willen zijn. Maar wat je schrijft, is altijd te weinig.”
Voor zijn gezin hoopt hij de komende zomer nog te mogen meemaken. ,,Ik wil er voor hen zijn. Die tijd samen doorbrengen, is alles. De rest is bonus.”
Bron: Leeuwarder Courant - Rutger van der Meij